El Chalten

Al vrij kort na mijn vorig verslag weer wat belevenissen van de afgelopen dagen. Nadat we in kou en regen enkele dagen geleden in Villa O'Higgings aankwamen werd het wa heen op de ferrie die ons naar Argentinie moest brengen. De bedoeling was dat de helft van onze groep al na een nacht door zou reizen. Ik was met 16 anderen ingeloot om weer snel door te reizen. Helaas was de wind te hard en daardoor de golven te hoog om veilig over te steken. Gevolg was dat we pas gisteren, na 4 dagen wachten, door konden reizen. Vier dagen met drie stapelbedden in een klein hok is niet echt fijn maar er was weinig aan te doen. Gelukkig heeft O'Higgings wel drie restaurantjes en een paar supermarktje. Hier was na een paar dagen geen fruit of brood meer te krijgen. Gelukkig hadden ze bier en wijn zat..

Om er toch wat van te maken heb ik twee dagen een wandeltocht ondernomen, supermooi maar erg zwaar door de steile bergen rondom.

Gisteren konden we dan eindelijk vertrekken, de langzame rijders gingen al vroeg, 4.30u op de twee veerboten waarvan een kleine snelle en een grotere waar de meeste fietsen op konden. Wij konden rond 9.45u op de snelle boot stappen nadat deze al een keer op en neer was geweest. Uiteindelijk kwamen we op een schiereiland aan waar we Chili verlieten, helaas was de douane erg stroperig en pas vier uur later kon ik opstappen voor een ritje van 20km over het eiland naar de grens van Chili.

Het begin was erg steil met veel losse gravel waardoor ik regelmatig moest lopen. Later werd het beter en waren de eerste 14 km gauw gedaan. Toen we het bord zagen dat we Chili uittreden hield de weg echter op en moesten we over een smal bospad verder. Eerst gekeken op de Garmin of ik niets over het hoofd had gezien maar het werd het bospad. Een smal padje waarbij ik regelmatig moest lopen vanwege wortels, dode bomen op het pad en diverse stroompjes moest oversteken. Soms 10 meter fietsen en dan mijn zware fiets weer omhoog douwen. Soms was het pad zo diep uitgesleten dat mijn trappers vastliepen. Ik dacht dat ik alles al een keer had gedaan maar dit was nieuw.

Bike and hike noemen ze dat. Ik kan zeggen dat ik erg blij was om eindelijk aan te komen op een strandje aan de overkant waar ik iin twee minuten was toegelaten tot Argentinie.

De laatste ferrie zou eigenlijk om 1700u vertrekken maar toen was de helft nog niet binnen. TDA, onze organisatie moest de ferry nog een keer over laten komen.

Uiteindelijk aan de overkant met de tweede boot werd het te laat om nog naar El Chalten te fietsen en werden we opgehaald door een bus. Door het lange wachten eerder op de ferry waren we onze twee rustdagen hier kwijt. Door allerlei omstandigheden werd besloten toch een rustdag in te lassen en ergens een fietsdag te laten vervallen. Ik zag nu mijn kans schoon om een wandeling naar Mt Fitzroy te maken een higlight van deze omgeving. Gelukkig vanmorgen erg mooi weer zodat ik mooie foto's heb kunnen maken.

Morgen weer op de fiets voor nieuwe avonturen.

Ik heb weer erg veel mooie foto's om te delen.

Groet

Kees