Grote oceaan

Vandaag genieten van een rustdag in Concepcion, Chili, na 6 fietsdagen op rij. We hebben er weer ruim 700km bijgetrapt.

Zoals ik in mijn vorige verslag al meldde dat Chili veel vruchtbaarder is als de pampa's in Argentinie uitte zich dat vooral de eerste 3 dagen door enorme wijngaarden, 100en hectaren, valleien vol, ook mega veel kersen boomgaarden. De eerste kleuren al. Ook veel olijven, graan, bonen, erwten, aardappels, maïs etc. De derde fietsdag eindigden we aan het strand van de Grote of Stille oceaan. De laatste dagen volgen we min of meer de kust zodat we regelmatig zicht op de oceaan hebben. Dit blijft bijna de rest van de reis wel zo.

De wind zit letterlijk niet mee, vooral dag vier was zwaar met zware zij en tegenwind. Verder klimmen we per dag zo'n 1000 tot 1500m. Meestal mooie klimmertjes met een stijgingspercentage denk gemiddeld 7 a 8 procent met uitschieters tot wel 14 procent. Het mooie is dat er altijd weer een mooie afdaling op volgt. De wegen zijn over het algemeen voorzien van goed asfalt. Eergisteren hadden we een dag met daarin ook 50km losse gravel. Zware rit met veel korte klimmetjes waarbij de banden vooral kiezels wegschieten in plaats van vooruit te komen. De meeste rijders, waaronder ook een aantal dames, lukte het toch om ook die dag volledig te doen. De rest wordt door een van de volgwagens, die een beetje heen en weer rijden, opgepikt. In het begin van de tocht zegt Janes, onze Zuid Afrikaanse reisleider, dat we de gravel zouden gaan missen en dat goed asfalt saai is. Niet te geloven maar ik ben het toch nog met hem eens. Die strijd over het soms losse grind is toch ook wel leuk al ligt een valpartijtje wel op de hoek. Deze week op een lelijk klimmetje met weinig grip kreeg ik een tegenligger die ook mijn wat hardere strook gebruikte zodat ik moest uitwijken het losse spul in. Harder als 7 km per uur was onmogelijk maar uitwijken levert dan een buiteling op, gelukkig zonder vervelende gevolgen.

Over een week of twee wordt het allemaal weer ruiger met veel gravel dus kan ik mijn hart weer ophalen.

Chili is bijna 5000km lang maar gemiddeld maar 150km breed. Daardoor zie je al snel of de oceaan, of het Andesgebergte met zijn witte sneeuwtoppen.

We hebben voorlopig veel geluk met het weer, het is bijna altijd zonnig met af en toe wat bewolking. Temperaturen op de dag gaan boven de 25grC maar s'nachts zakt de temperatuur ver terug, gisterochtend was het 4 grC. Dit is normaal in het land, ook mid zomer valt de temperatuur terug naar 10grC.

Voor ons is het in de ochtend wel effe afzien, we vertrekken met veel kleren maar kunnen door de zon meestal snel wat lagen uittrekken. Het ontbijt is van half 7 naar 7.00u geschoven zodat ik in het eerste licht mijn tent kan afbreken. Dan handen warmen aan een bakkie thee. S'avonds wordt het al langer licht, rond half negen begint het te schemeren. Meest tijd om de slaapzak op te zoeken, ook omdat de temperatuur dan snel wegzakt. Slapen in de tent gaat iedereen goed af na de lange meest zware fietsdagen.

Mijn vorig verslag was vanuit Santiago waar we twee rustdagen hadden. We hebben er met z'n drieën een stadswandeling geboekt waarbij de gids vooral veel over het land vertelde. Oude gebouwen staan er niet, door de vele aardbevingen, gemiddeld een zware in 20 jaar, zijn alle oude gebouwen door de jaren ingestort. Sinds ze steviger zijn gaan bouwen, met veel zwaardere funderingen blijft gemiddeld alles staan vandaar dat de oudste gebouwen rond 60 a 70 jaar oud zijn. Dag twee van de rustdag heb ik weinig gedaan alleen ruim twee uur op en neer een heuvel op gelopen,midden in de stad, om een goed overzicht te krijgen over deze enorme stad van ruim 5 miljoen mensen.

Nu dus weer aan de kust, de zee lonkt maar bij een watertemperatuur van een graad of vier is zwemmen onmogelijk.

Morgen weer op pad voor drie lange fietsdagen.

Groet

Kees