Patagonia

Gisteren na 3 vrij lange fietsdagen aangekomen in Pucon.

We hebben er nu 28 fietsdagen, bijna 3000km opzitten en zijn nu ongeveer op de helft van de tocht naar Ushuia.

Vooral de eerste dag, 145km, langs drukke wegen met soms geen of nauwelijks een vluchtstrook. Naast alle fruit die ik eerder benoemde is bosbouw in dit gedeelte van Chili zeer groot en belangrijk. Nadeel is dat we, zeker de eerste dag, continu veel zware trucks op de weg hadden. Leeg of met volle vrachten hout. Fietsen is dan niet altijd meer leuk. De meeste chauffeurs houden echt wel rekening met je maar je hebt er altijd bij die zo kort mogelijk langs je proberen te scheuren met de hand op de claxon.

Dit was de reden dat er een aantal fietsers besloten om vooruit te reizen per taxi. Gelukkig viel het de laatste twee dagen weer reuze mee en was het heerlijk rustig fietsen over glooiende wegen door zeer groene, graan, of gele akkers met raap in volle bloei. Overal kleine boerderijtjes met wat koeien, kippen, geiten en schapen.

Vanwege de drukte besloot ik al weer gauw dat alleen fietsen voor mij veiliger voelde. Dus heerlijk 3 dagen genoten in mijn uppie.

De mensen hier vragen niet veel en laten je gewoon lekker je ding doen. Wel worden er bij koffiestops vaak foto's van ons gemaakt, waarschijnlijk voor hun Facebook pagina.

Het wordt wel steeds rustiger naarmate we zuidelijker fietsen, minder dorpjes en helaas ook minder koffie stops. Als je al koffie kan krijgen dan is het heet water met een zakje Nescafe.

Gisteren de langste dag bijna 170km. Ik stapte om 7.30u op, lunch vanuit de organisatie, op 70km. Half uurtje zitten en wat brood en fruit eten. De volgende stop werd Villaricca op km 135, daarna laatste stukje naar Pucon.

Natuurlijk stop ik af en toe wel voor een foto of wat te drinken maar de afstand was te lang om het rustig aan te doen. Uiteindelijk rond 1600u in het hotel met een geweldig uitzicht op een besneeuwde vulkaan en gelegen aan een heel groot meer. 168km op de teller met bijna 1500 hoogte meters.

Het weer begint wel minder te worden, beetje regen in de nacht en s'ochtends mistig en koud. Voor de lunchpauze koude handen en voeten. Gisteren gelukkig nog wat zon zodat de temperatuur nog effe lekker opliep en de vulkaan goed te zien was. Komende dagen krijgen we regen, hopelijk valt het wat mee.

We zijn in Patagonie beland, het zuidelijk deel van Argentinië en Chili valt daaronder. De grens is een mega grote rivier de Biobio, tot wel een kilometer breed. Patagonia is nooit veroverd geweest door de Spanjaarden omdat ze het niet lukte de rivier over te steken. De inwoners hier zijn er nog steeds trots op dat ze het toen gelukt is de Spanjaarden van zich af te houden. Er is een vrijheid strijd gaan tussen het inheemse volk hier, en de overheid van Chili. Eergisteren werd ik geconfronteerd met een militaire patrouille nadat er door de vrijheidsstrijders machines en auto's van de bosbouw industrie in brand waren gestoken. Langs de weg zie je blauwe vlaggen en teksten op borden aangaande hun streven naar automomie.

Nu genieten van de rustdag en dan weer vier dagen op pad.

Groet

Kees