Fin del mundo

De titel van mijn verslag is dit keer, Fin del mundo, het einde van de wereld. Het laatste stuk van de wereld dat werd bevolkt door de mensheid.

Mijn laatste verslag kwam vanuit Puerto Natales waar we vanwege materiaal pech van één van de voertuigen een dag extra hadden. Dit kwam mij best uit want vanwege oponthoud door wind in Villa O'Higgins kwam mijn wandeling naar Torres del Paine in gevaar. Nu konden we kiezen uit twee dagen vrijdag of zaterdag. De weersvoorspelling voor zaterdag was beter dus kozen we met 10 man uit de groep voor die dag. Twee auto's gehuurd en om 6.00u op stap. Na twee uur te hebben gereden gingen we op pad om de granieten torens (Torres) te gaan bezoeken. Met Brent, een Amerikaan, deelde ik hetzelfde tempo en liepen we de berg op, soms pittig en steil en ook stukken door een bos die op en af gingen. Het was licht bewolkt met af en toe een vlok sneeuw maar regelmatig zon. Ik had deze trek 18 jaar geleden ook al eens gedaan maar kon toen door de bewolking weinig zien. Zou ik nu gelukkiger zijn? Pas als je boven bent heb je die zekerheid want binnen 5 minuten kan alles vollopen met wolken. Het laatste stuk van de 11km klim is het zwaarste, weer als eerder bij Mt Fitzroy, met handen en voeten over rotsblokken klauteren. Na ongeveer 3 uur lopen kwamen we boven, vrijwel onbewolkt met een grandioos uitzicht op het meer en de Torres. Super indrukwekkend om hier na zoveel jaar terug te zijn en nu wel het ongelofelijk mooie zicht te hebben. Boven een beetje beschut voor de koude wind mijn lunchpakketje gegeten om na een half uur genieten rustig af te dalen. In tegenstelling tot Mt Fitzroy kom ik onderweg naar beneden diverse grote groepen mensen tegen die nog aan het klimmen zijn. Onze eigen groep is dan ook al bijna boven. Tussendoor wat jachtsneeuw en wat regen maar vooral zon. Beneden met Brent in een restaurant effe een biertje genomen om op de rest te wachten, daarna weer terug naar het hotel om te gaan eten. Superdag!

Maandag op de fiets voor de laatste 6 fietsdagen naar Ushuaia. De eerste dag 100km stormwind vóór! Laatste stukje straf tegen tot de camping. Helaas besloot de leiding dat het dinsdag onverantwoord was om vanwege de wind te fietsen en moesten we in de bus naar het volgende kamp. Balen want het was weliswaar stormachtig maar voor velen denk wel te doen. Ik snap ook dat ze willen voorkomen dat mensen de weg op worden geblazen bij tegemoet komend verkeer. Niets aan te doen. In een piepklein winkeltje kijken we op de grond zittend naar Senegal Engeland. De tv is van de jaren 70 en door de ruis kunnen we ongeveer volgen wat er gebeurt. Was wel weer gezellig. We slapen in paardenstallen, uit de wind en droog.

Gelukkig wordt de wind de komende dagen rustiger en kunnen we weer op de fiets. Redelijk wat zon bij een temperatuur van 7 a 8 grC. Vanuit Punta Arenas hebben we een grote ferry die ons naar Vuurland vaart, 2 uur varen ongeveer 30km daarna nog 100km gravel maar met harde wind in de rug vlieg ik naar de campsite. Het landschap is meest saaie vlakke pampa waar behalve gras en mos niets kan groeien. Ik zie één schuin gewaaide boom. De groepen guanaco's maken her nog een beetje levendig.

De een na laatste dag meer zuidelijk zien we wat meer bomen op de lauwe gedeeltes. De laatste nacht slapend we aan een meer, Lake Fandago. Volgens de eigenaars waait het hier 360 dagen per jaar, meest hard.

Vrijdag, laatste dag op weg naar Ushuaia!

We starten in de zon en komen weer in super groen beboste bergen. Helaas gaat het al snel wat regenen en wordt het erg koud. De laatste nachten ligt er in de ochtend wat ijs op de tenten bij temperaturen rond 0 grC. Bij tegenwind koelt het dan flink af. Gelukkig zie ik halverwege een restaurantje verscholen tussen de bomen. Wat empanadas en hete koffie verder warm ik weer lekker op naast de houtkachel.

Later wordt het droog en komt de zon terug. Rond 13.30u fiets ik de stad binnen en komt er een einde aan het avontuur.

Het einde van de wereld!!!

Het einde van 10 weken fietsen, ruim 5800km door weer en wind.

Afscheid nemen van mensen waar je al die weken lief en leed mee hebt gedeeld.

Afzien maar vooral omzien naar een onwijs gaaf avontuur door misschien wel de mooiste gebieden ter wereld.

Afscheid nemen van nauwelijks bevolkte ruige natuur, zo ongelofelijk mooi. Zeker Chili met hoge beboste met sneeuw getopte bergen. De lege pampa's van Argentinië waar de wind vrij spel heeft.

Maar natuurlijk ook blijdschap, mijn lijf kan het gelukkig nog steeds goed aan. Zonder af te zien ook geen voldoening.

Ik ben ook weer blij dat ik Thea in mijn armen kan sluiten en dat zij mij de ruimte geeft voor zo'n avontuur.

Blij dat ik mijn familie en vrienden en collega's weer ga zien.

Kortom een onvergetelijk avontuur...

Inmiddels zit ik in een hotel bij het vliegveld van Buenos Aires na gisteren vanuit Ushuaia aangekomen te zijn na een vlucht van ruim 3 uur. Vanmiddag terug naar Schiphol

Groet

Kees

PS

Ik vond het erg leuk om mijn ervaringen met jullie te delen, leuk om regelmatig reacties te lezen maar ook leuk om jullie een beetje inzicht te geven over het leven en de natuur van deze twee mooie landen.

Ik probeer weer veel mooie foto's te delen al is het internet hier erg zwak. Misschien dat ik dat morgen thuis alsnog doe